Zuinig op onafhankelijkheid

Als militair werd Sebastiaan van Nieuwenhuizen in 1997 slachtoffer van een dienstongeval. Hij bevond zich toentertijd op een militair treintransport van Polen naar Nederland. In de buurt van Berlijn werd gestopt om de benen te strekken. Sebastiaan klom via de treinwagon op de Leopardtank waar hij chauffeur van was, maar kwam daarbij onfortuinlijk te dicht in de buurt van de geleider van de hoogspanningskabels van de trein. Hij werd geëlektrocuteerd. Een lage incomplete dwarslaesie, een geamputeerd linker onderbeen en onuitwisbare brandwondlittekens in zijn gezicht waren het gevolg.

Sebastiaan: “Platgespoten onder de morfine ben ik in stabiele toestand met helikopter en ambulance naar Brandwondencentrum Beverwijk vervoerd. Toen begon een lange periode van behandeling en revalidatie. Omdat mijn ongeluk als dienstongeval werd beoordeeld, woon ik nu al veertien jaar in een aangepaste bungalow op de militaire basis in Doorn en financiert Defensie bijvoorbeeld de aanschaf van een aangepaste auto.” Hij verliet de dienst, begon met een sportopleiding en werkte onder andere bij een autoschadebedrijf. “Uiteindelijk besloot ik een 4-jarige opleiding tot Art Director te volgen en heb daarna als grafisch vormgever gewerkt. Sebastiaan rijdt in een nieuwe door Bever aangepaste Ford Focus station wagon. Hij heeft de beschikking over handbedrijfsrem en segmentgas op het stuur en het originele gas- en rempedaal zijn opklapbaar gemaakt. “Mijn handbewogen rolstoel past gemakkelijk achterin. Dit is inmiddels mijn vierde aangepaste auto. Het is wel grappig te vermelden dat ik mijn gebruikte auto’s steeds doorverkoop aan hetzelfde echtpaar dat ook deze aanpassingen nodig heeft. Op onafhankelijkheid ben je namelijk zuinig. Ik ben me heel bewust van wat alles kost en zorg ervoor dat de auto steeds in optimale conditie is.

Sinds 2012 schrijft Sebastiaan zich een of twee keer per jaar in voor deelname aan de Mud Masters Obstacle Run. “Ik ben gek op uitdagingen en houd wel van fysieke inspanningen. Mijn bovenlichaam functioneert redelijk normaal. Met mijn speciale rolstoel en de hulp van mijn twee trouwe buddy’s ga ik geen enkel obstakel uit de weg. Net zo min als in het gewone leven.”

De aanpassingen

Dit pareltje heeft mijn kwaliteit van leven enorm verbeterd

Het is niet zo dat ik voor mijn aangepaste auto geen leuk leven had,” vertelt 22-jarige Eva enthousiast, “maar dit eerste pareltje heeft mijn kwaliteit van leven enorm verbeterd. Ik had altijd stress van de taxi. Het begon ’s ochtends al. Mijn haren en mascara moeten echt goed zitten voordat ik de deur uit ga, maar daarop wacht de taxi niet. Ook met schooltijden was het een geregel. Het was zo super chill toen de auto klaar was. Nu kon ik eindelijk na school zo lang blijven hangen als ik wilde.

Lees het verhaal van Eva