Dankzij Wmo-powerkaart kreeg ik bedrag voor mijn autoaanpassingen

“De vrijheid van het zelf kunnen gaan en staan waar en wanneer ik wil, en kan is enorm belangrijk,” vertelt Willy Wienholts. “Na 11 jaar trouwe dienst, hebben we de grijze Opel Vivaro ingeruild voor een knalblauwe Ford Transit Custom. Deze bus is wederom voorzien van elektrische deuropeners, een lift en een linker gaspedaal. Maar er zijn ook andere aanpassingen aangebracht. Zo is mijn rempedaal breder en zet ik mijn handbewogen stoel niet meer vast met een monolock-systeem, maar met een band tussen de twee stoelen achterin. Bij het maken van de transfer naar de bestuurdersstoel bleek de handrem in de weg te zitten. Bever heeft deze weggehaald en elektrisch gemaakt. Echt ideaal! Zowel de bestuurders- als bijrijdersstoel zijn weer van Recaro. Deze stoelen bieden mij extra ondersteuning bij het zitten. De voorkant van de zitting kan ik verlengen zodat ik daar mijn stomp op kan leggen. Onder beide stoelen heeft Bever een draaischijf geplaatst. Ik moet, wil weer 10 jaar met de bus doen, dus is het zaak goed vooruit te denken, zeker wanneer je een progressieve aandoening hebt.”

Tot haar 34^e leefde Willy een heel actief leven. In 2003 maakte ze tijdens het turnen een salto en kwam verkeert neer. “Bij de landing liep ik een scheurtje op. Een kleine blessure zou je zeggen, maar met grote gevolgen.” Ze liep dystrofie op en als gevolg daarvan kreeg ze in 2011 de complexe aandoening gegeneraliseerde dystonie in nek, romp en rechterbeen. “Ik heb heel veel in het ziekenhuis gelegen en moeten revalideren. Het meest ingrijpende was om steeds mijn man en mijn twee kleine kinderen achter te laten. Met mijn rechterbeen bleef ik tobben. In 2006 zouden de artsen mijn onderbeen amputeren. Helaas ging dit niet door vanwege een hersenvliesontsteking. Mijn kans leek verkeken, maar na het doorlopen van een lang traject durfde, in 2015, professor Geerzen uit Groningen het met zijn team aan om mijn onderbeen er toch af te halen. Ondanks dat ik nog steeds niet kan lopen, was dit voor mij de beste keuze. Het gaat nu namelijk een stuk beter met me.

Ik geniet van het leven en de lieve mensen om mij heen. Verder haal ik veel energie uit mijn vrijwilligerswerk voor Stichting Mentorschap Overijssel Gelderland. Alles wat ik doe, is alleen maar mogelijk vanwege mijn bus. Ook de therapie waar ik drie keer per week naartoe ga. Na iedere behandeling moet ik herstellen en de ene keer gaat dit sneller dan de andere keer. Een taxichauffeur houdt hier geen rekening mee. Hetzelfde geldt voor het feit dat ik heel vaak naar het toilet moet. Deze argumenten heb ik allemaal meegenomen in mijn persoonlijk plan, dat ik naar aanleiding van de Support Magazine Wmo Powerkaart heb gemaakt. Door middel van verklaringen van mijn specialist, osteopaat en therapeut heb ik het plan zo overtuigend kunnen maken, dat de gemeente eigenlijk niet anders kon dan een geldbedrag voor de aanpassingen verstrekken. Ik ben daar zo blij en dankbaar voor!”