Dit pareltje heeft mijn kwaliteit van leven verbeterd
“Het is niet zo dat ik voor mijn auto geen leuk leven had,” vertelt 22-jarige Eva Eikhout enthousiast, “maar dit eerste pareltje heeft mijn kwaliteit van leven enorm verbeterd. Ik had altijd stress van de taxi. Het begon ’s ochtends al. Mijn haren en mascara moeten echt goed zitten voordat ik de deur uit ga, maar daar wacht de taxi niet op. Ook met schooltijden was het een geregel. Het was zo super chill toen de auto klaar was. Nu kon ik eindelijk na school zo lang blijven hangen als ik wilde. Gaf de leraar ons om vier uur vrij dan was dat prima, maar ik kon ook gewoon mee stappen.”
Begin 2018 is Eva afgestudeerd aan de hogeschool in de richting interaction design. “Ofwel conceptontwikkeling waarbij je kijkt hoe mens en media kunnen interacteren met behulp van technologie.” Hoe gek Eva ook op techniek is, toch werd ze vier jaar geleden verrast toen rijinstructeur Wichert haar tijdens de Support vroeg of ze een stukje wilde autorijden. “Ik had wel verwacht ooit zelf te kunnen rijden, maar aangezien mijn beperking – korte armen tot boven de ellenboog en korte benen – altijd vraagt om maatwerk, had ik nooit gedacht dit zomaar tijdens een beurs te kunnen doen. Gelukkig was ik op het juiste tijdstip op de juiste plek, zo gaaf. Nu moest ik nog wel een aanvraag indienen bij UWV. Ik vergeet nooit meer dat ik met mama in een klein kamertje zat te wachten op een gesprek. Ik had het niet meer van de spanning en moest zo huilen. Die machteloosheid, dat iemand anders gaat bepalen of jij mag gaan autorijden, vreselijk. ‘Je krijgt tien proeflessen,’ zei de UWV-man nogal sceptisch. ‘Ik ben gemaakt om auto te rijden,’ dacht ik met een glimlach rond mijn mond, ‘dus dat gaat helemaal goedkomen.’
In mei 2016, na een jaar lessen, haalde ik mijn rijbewijs. Papa en mama kochten een bus, die Bever met een vergoeding van UWV aanpaste. Binnen een half jaar was er aan de achterkant een lift ingebouwd voor mijn elektrische rolstoel en een uitschuifbaar plankje gemaakt bij de rechterschuifdeur zodat ik ook lopend kan instappen. De bestuurderstoel is elektrisch verstelbaar gemaakt en brengt me achter het stuur, die er gewoon nog inzit, maar ik bedien de bus met de Joysteer®. Door met mijn linkerarm de joystick vooruit te duwen geef ik gas en door terug te halen rem ik. Duw ik de pook naar rechts of links dan stuurt de auto die richting op.. Bij mijn rechterarm heeft Bever een paneel met allerlei knopjes voor verschillende functies geplaatst. Die gasten van Bever kunnen echt alles verzinnen en maken voor jouw aangepaste auto. Laatst nog een soort van uitschuifbare selfiestick om mijn toegangspasje van werk vanuit de auto voor de ontvanger te houden. Te gek, toch!”
Zuinig op onafhankelijkheid
Als militair werd Sebastiaan van Nieuwenhuizen in 1997 slachtoffer van een dienstongeval. Hij bevond zich toentertijd op een militair treintransport van Polen naar Nederland. In de buurt van Berlijn werd gestopt om de benen te strekken. Sebastiaan klom via de treinwagon op de Leopardtank waar hij chauffeur van was, maar kwam daarbij onfortuinlijk te dicht in de buurt van de geleider van de hoogspanningskabels van de trein. Hij werd geƫlektrocuteerd. Een lage incomplete dwarslaesie, een geamputee
Lees het verhaal van Sebastiaan